Jesteśmy
aby nieść
nadzieję
Historia powstania przychodni dla bezdomnych w Warszawie sięga czasów stanu wojennego kiedy to do Komitetu Prymasowskiego przy ul. Piwnej w Warszawie przywożono, z Paryża, dary, w tym także leki przysyłane przez lekarzy ze Stowarzyszenia Medecine du Monde. Francuscy lekarze zaproponowali, założenie w Polsce oddziału ich organizacji. W 1986 roku na spotkaniu w kościele św. Krzyża w Warszawie, przedstawicielka Medecine du Monde i dwunastu polskich lekarzy zdecydowali o utworzeniu oddziału polskiego organizacji. Przewodniczącym został prof. Zbigniew Chłap z Krakowa. W 1991 roku prof. Chłap zaproponował dr Marii Zoll-Czarneckiej zorganizowanie poradni dla bezdomnych w Warszawie.
Problem chorych bezdomnych dostrzegli najpierw lekarze kolejowi pracujący na Dworcu Centralnym. To do nich zgłaszała się duża grupa ludzi, którzy nie mieli ubezpieczenia, dowodów osobistych ani stałego adresu i nie byli objęci opieką medyczną w państwowych placówkach, a pilnie wymagali pomocy lekarskiej. Zorganizowanie przychodni dla bezdomnych stało się sprawą pierwszej potrzeby. Dużą pomoc okazała dr Alina Margolis, członkini Medecine du Monde, która pracowała w takiej poradni we Francji. W tym czasie przewodniczącą oddziału warszawskiego Lekarzy Świata była Beata Osipiak, która pomogła w znalezieniu lokalu i organizacji poradni. Lokal znajdował się przy ul. Powsińskiej, obok dużej noclegowni prowadzonej przez stowarzyszenie M. Kotańskiego. Poradnia składała się z dwóch pokoi lekarskich i pokoju przeznaczonego na aptekę. W noclegowni wyodrębniona była 40 łóżkowa sala, w której przebywali chorzy skierowani tam przez lekarzy z przychodni. W poradni pracowały dwie pielęgniarki na etacie oraz sześciu lekarzy wolontariuszy. Środki na pensje dla pielęgniarek oraz utrzymanie poradni pochodziły z Urzędu Miasta oraz Urzędu Marszałka Województwa Mazowieckiego. W tej lokalizacji przychodnia funkcjonowała przez dwa lata to jest do 1993 roku i przyjęła kilkuset potrzebujących.
W tym samym roku pomocną dłoń do przychodni wyciągnął ks. Wojciech Czarnowski, który prowadził noclegownię dla bezdomnych przy ulicy Wolskiej 172, udostępniając dwa małe pokoje na gabinety lekarskie. Jako, że było to stanowczo za mało dla prowadzenia przychodni, pojawiła się konieczność pozyskania własnego lokalu na poradnię. Z pomocą Urzędu Miasta Stołecznego Warszawy, a szczególnie Pana naczelnika Mirosława Starzyńskiego udało się uzyskać zezwolenie na wybudowanie przychodni na placu koło noclegowni przy ul. Wolskiej. Przychodnia powstała w dwóch kontenerach podarowanych przez zarząd budowy metra. Pieniądze na tę inwestycję pochodziły z budżetu miasta a na wyposażenie, od lekarzy francuskich. Powstała poradnia o powierzchni 100m2, składająca się z czterech gabinetów lekarskich (chirurgicznego, stomatologicznego i dwóch ogólno-lekarskich), rejestracji, magazynu i dwóch toalet (dla personelu i dla pacjentów).
Oficjalne otwarcie przychodni nastąpiło 15 grudnia 1994 r. W tym czasie przewodniczącą oddziału Warszawskiego Lekarzy Świata została dr M. Sielicka-Gracka, a kierownikiem przychodni dr M. Zoll-Czarnecka. W przychodni pracowało 10 lekarzy (dwóch chirurgów, dwóch stomatologów, dermatolog, neurolog, laryngolog i interniści), trzy pielęgniarki i jedna pomoc dentystyczna. W razie potrzeby była możliwość kierowania pacjenta do izby chorych w sąsiedniej noclegowni, gdzie było dostępnych 10 łóżek. Dr Maria Zoll-Czarnecka, prowadziła poradnię do 2011 roku a od 1 czerwca 2011 roku kierowniczką została dr Aneta Obcowska. 31 grudnia 2013 roku dr Obcowska zrezygnowała z funkcji kierowniczej, którą przejęła, 1 stycznia 2014, Agnieszka Fill, doświadczona pielęgniarka i mgr pedagogiki. Tę funkcje sprawuje do chwili obecnej.